- amentia
- āmentĭa, ae, f. [amens], the being out of one's senses, beside one's self, madness, insanity.I.Lit.:II.
animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt amentiam eandemque dementiam,
Cic. Tusc. 3, 5, 10: Di monerint meliora atque amentiam averruncassint tuam, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 102 Müll., and in Paul. ex Fest. p. 373 Müll. (Trag. Rel. p. 90 Rib.): heu cor ira fervit caecum, amentiā rapior ferorque, Att. ap. Non. 503, 7 (Trag. Rel. p. 194 Rib.):Quor meam senectutem hujus sollicito amentiā,
Ter. And. 5, 3, 16:Quae istast pravitas, Quaeve amentiast...?
id. Heaut. 5, 2, 21; id. Hec. 4, 4, 50 (not elsewhere in Ter.):flagrare cupiditate atque amentiā,
Cic. Verr. 2, 4, 34:amentiā atque audaciā praeditus,
id. ib. 2, 2, 42; Ov. M. 5, 511:tanta vis amentiae verius quam amoris mentem turbaverat,
Liv. 3, 47; 23, 9:Percutiat te Dominus amentiā,
Vulg. Deut. 28, 28; ib. Zach. 12, 4.—Meton.A.Folly, stupidity (cf. amens, II.):B.si quem amentia verset,
Hor. S. 2, 3, 249.—Malice, malignity (eccl. Lat.):propter multitudinem amentiae (tuae),
Vulg. Os. 9, 7.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.